Ence uses biomass

Pomiar na gruncie kontra teledetekcja

W wielu prowincjach Kanady pozostałości pozrębowe są układane w stosy i palone. Określenie ilościowe stosów jest konieczne do oszacowania ilości pozyskanej biomasy na gruncie, efektywności pozyskania, emisji CO2 oraz biomasy dostępnej na potrzeby energetyczne. Naukowcy z Kanady podjęli się próby porównania różnych metod określenia stosów biomasy.


Pomiar na gruncie kontra teledetekcja

Metody pomiarowe ilości m3 biomasy na gruncie charakteryzują się wieloma słabościami takim jak na przykład wybór odpowiedniej ilości prób stosów do pomiaru, wybór odpowiedniej figury geometrycznej służącej do obliczenia objętości, czy oszacowania gęstości stosu oraz współczynnika zamiany metrów przestrzennych na m3.

Z tego powodu naukowcy, aby porównać różne metody określenia ilości drewna w stosach pozrębowych zastosowali dwie metody pomiarowe na gruncie (oszacowanie na gruncie za pomocą powierzchni próbnych oraz równanie geometryczne, które ma za zadanie obliczenie objętości stosu) i dwie metody teledetekcyjne: system informacji geograficznej (GIS) oraz lotniczy skaning laserowy (LIDAR). Do określenia gęstości stosów (m3 drewna podzielone na m2 pola stosu) i współczynnika zamiany metrów przestrzennych na m3 posłużyło 8 stosów próbnych. Badanie obejmowało zrąb wielkości 77 hektarów powstały wskutek wyrębu drzewostanu daglezji zielonej (Pseudotsuga menziesii). Do porównania wszystkich metod posłużyły dane zebrane ze 151 stosów biomasy.

Badanie wielkości stosów

Zdjęcie pokazuje: A- zaznaczone stosy na cyfrowym modelu powierzchniowym B- zdjęcie stosu na gruncie przed uporządkowaniem C- zdjęcie stosu podczas porządkowania D- ortofotomapa z zaznaczonym stosem E- chmura punktów z lotniczego skaningu laserowego (LIDAR) F- odwzorowana płaszczyzna za pomocą sieci nieregularnych trójkątów (TIN) G- powierzchnia po dokonaniu rasteryzacji H- cyfrowy model wysokościowy stosu
Zdjęcie pokazuje: A- zaznaczone stosy na cyfrowym modelu powierzchniowym, B- zdjęcie stosu przed uporządkowaniem, C- zdjęcie stosu podczas porządkowania, D- ortofotomapa z zaznaczonym stosem, E- chmura punktów z lotniczego skaningu laserowego (LIDAR), F- odwzorowana płaszczyzna za pomocą sieci nieregularnych trójkątów (TIN), G- powierzchnia po dokonaniu rasteryzacji, H- cyfrowy model wysokościowy stosu.

Wyniki

Naukowcy postawili hipotezę, że metody teledetekcyjne wykażą inne wyniki niż metody pomiarowe na gruncie. Hipoteza została potwierdzona. Rezultaty pomiarów pokazały, że głównym problemem metod pomiarowych na gruncie było nie dokładne określenie powierzchni stosów oraz wielkości stosów (objętości), co przekładało się na nietrafne określenie masy (objętości) biomasy zgromadzonej w stosach.

Na końcu naukowcy zwrócili uwagę, że zastosowanie metod teledetekcyjnych może w dużym zmniejszyć ryzyko wystąpienia błędów dotyczących powierzchni oraz wielkości stosów  i w znacznym stopniu poprawić dokładność oszacowania m3 pozostałości pozrębowych.

Źródło: Trofymow J.A., N.C. Coops, D. Hayhurst. 2013. Comparison of remote sensing and ground-based methods for determining residue burn pile wood volumes and biomass. Can. J. For. Res. 44: 182-194 (2014)

Dodaj komentarz