Statystycznie

Statystycznie o wilkach i psach myśliwskich, ciąg dalszy.

Statystycznie o wilkach i psach myśliwskich, ciąg dalszy.

W temacie-pytaniu Wilk szkodnik? podjętym w http://www.forest-monitor.com/pl/wilk-szkodnik/ było opisane podpytanie o relacjach wilk – psy myśliwskie i przytoczyłem tam statystykę dotyczącą śmiertelnych ataków wilka na psy, w tym psy myśliwskie oraz koszty z tym związane.

Taka statystyka, obrazująca temat Wilki a psy myśliwskie byłaby niepewna i wybiórcza bez innych danych, typu np. cyfr podających ogólną ilość psów myśliwskich w Szwecji czy wymienienia i porównania innych przyczyn ich padnięć niż te spowodowane przez wilcze ataki.

Towarzystwo ubezpieczeniowe Agria ubezpiecza około 40% psów w Szwecji i prowadzi statystykę miedzy innymi na temat szkód doznawanych przez psy w czasie polowania.

Ta statystyka pozwala w tym 40-procentowym zakresie porównać przypadki wilcze z innymi przypadkami śmierci i zranień psów myśliwskich i oparta jest o raporty weterynarzy.

Ostatnia statystyka dotyczy roku 2017 oraz dwu pięcioletnich okresów 2007-2011 i 2012-2016, czyli w sumie 11 lat i dotyczy wszystkich ras psów myśliwskich.

Przyczyny śmierci i zranień psów myśliwskich.

Ruch drogowy – 5968 w ciągu 11 lat czyli przeciętnie 542 psy myśliwskie giną lub są zranione corocznie na szwedzkich drogach.

Postrzały przy polowaniu – 155 psów w ciągu 11 lat

Utonięcie – 431 psów w ciągu 11 lat

Ruch kolejowy – 439 psów w ciągu 11 lat

Wilki – 162 psy myśliwskie w ciągu 11 lat

Rysie – 21 psów myśliwskich w ciągu 11 lat

Niedźwiedzie – 26 psów myśliwskich w ciągu 11 lat

Dziki – 1044 psów w ciągu 11 lat

Dzikie zwierzęta (ta kategoria wynika z niepewności właściciela i weterynarza, mogą tutaj wchodzić łosie, jelenie ale również dziki, rosomaki czy lisy) – 620 psów myśliwskich w ciągu 11 lat

Zniknięcia i zagubienia w czasie polowania – 198 psów w ciągu 11 lat

Szkody od dzików zawierają duży procent niepewności i mogą wchodzić w kategorie innych szkód od zwierzyny dzikiej.

Bawiąc się dalej w statystykę widzimy że wilki zraniły lub zabiły 162 psy myśliwskie w ciągu 11 lat, w stosunku do ogólnej liczby 9.064 przypadków śmierci i zranień. Procentowo daje to bardzo nieśmiałą cyfrę 1,8%.

https://www.agria.se/pressrum/statistik-om-djur-djurvard-och-djurhalsa/vad-sager-statistiken-om-skador-vid-jakt/

Ile mamy w Szwecji psów myśliwskich?

Ogólnie statystyka z roku 2017 mówi o ilości 881.000 psów.
https://www.skk.se/sv/nyheter/2017/11/allt-fler-hundar-i-sverige/

Przyjmuje się, również ogólnie, że 25% z tej ilości stanowią psy myśliwskie, w tym również psy nierasowe ale wykazujące cechy psa myśliwskiego.

Daje to ilość 220.000 psów myśliwskich a ponieważ myśliwych w Szwecji jest około 280.000, to prawie każdy posiada psa.

Jeżeli znów oparlibyśmy się na statystyce Agria i założyli że ubezpieczyła ona 40% tych psów to daje to nam 88.000 psów myśliwskich, z tego zabitych lub zranionych przez wilki 162 psy w ciągu 11 lat czyli średnio rocznie 15 psów myśliwskich ginie lub zostaje zranionych przez wilki.

Tutaj należy dodać że ta cyfra 15 zabitych lub zranionych psów w stosunku do 88.000 psów biorących udział w corocznych polowaniach nie oddaje właściwej skali bo wilki występują tylko w 5 lub 6 województwach na terenie Szwecji, środkowo-północnej (razem mamy 21 województw, län), niemniej jednak nasuwa się uwaga iż wilk ma znacznie gorszą sławę niż ta na którą jako drapieżnik, zasługuje.

W zasadzie cyfra 15 na 20-30.000 (te 5-6 województw) powinna być chyba uważana za wchodzącą w błąd statystyczny a wilki mogą postawić pytanie: O co ta cała awantura? Czy nie moglibyście np. uważać na drogach?

Zdjęcie: jaktjägare

Dodaj komentarz