Wilki – Zielone światło z UE na ograniczone polowania.
W ubiegłym roku fiński Najwyższy sąd administracyjny postawił kilka pytań do Trybunału Sprawiedliwości UE dotyczących planowych, licencyjnych polowań na wilki a ściślej możliwości przeprowadzenia takich polowań z uwzględnieniem warunków dyrektywy siedliskowej z roku 1992.
Finlandia chciała m.in. dowiedzieć się czy w przypadku polowania na wilki można uzyskać dyspensę od dyrektywy, motywowaną zwalczaniem nielegalnych polowań na wilki czy zmniejszeniem obaw przed wilkiem miejscowej ludności.
Wczoraj, 8 maja, Rzecznik generalny UE (Advocate General) wypowiedział się na ten temat.
Zaproponował on aby Trybunał Sprawiedliwości dał zielone światło dla przeprowadzania ograniczonych, licencyjnych polowań na wilki przy spełnieniu pewnych warunków.
Rzecznik uważa że już w art. 16 Dyrektywy siedliskowej wymienione są te uwarunkowania i jeżeli brakuje zadowalających alternatyw to można zrobić wyjątek od warunków dyrektywy siedliskowej, m.in. po to aby uniknąć szkód w bydle.
Inne wyjątki wymienione przez Rzecznika to zagrożenie bezpieczeństwa publicznego czy ochrona interesów dotyczących stosunków społecznych lub ekonomicznych.
Punkt E w art. 16 mówi jednak że w przypadku wilka polowania na niego muszą być kontrolowane ściśle przez kompetentny urząd państwowy.
Polowanie musi mieć surowo określone formy i być selektywne oraz ograniczone.
Rzecznik Generalny UE sformułował cztery wnioski końcowe:
– W pierwszym najważniejszy jest punkt mówiący:
Artykuł 16 Dyrektywy siedliskowej nie przeszkadza państwom członkom UE w odstępstwach od swoich obowiązków przestrzegania Dyrektywy dotyczącej polowań na wilki jeżeli polowanie na wilki dotyczy zwalczania kłusownictwa na te zwierzęta, zapobiegania atakom wilków na psy oraz poprawie ogólnego poczucia bezpieczeństwa społecznego.
To zakłada że państwo członkowskie powinno wykazać się wcześniejszym spełnieniem warunków punktu E.
– W drugim bardzo istotne jest wyjaśnienie dlaczego państwo członkowskie nie ma innych alternatyw niż polowanie na wilki jak i argumentacja iż polowanie istotnie osiągnie cele które zostały podane jako motywacja dla odstąpienia od Dyrektywy siedliskowej.
– W trzecim wniosku Rzecznik koncentruje się na wadze udowodnienia przez państwo członkowskie wnioskujące o odstępstwo od Dyrektywy siedliskowej faktu iż ograniczone polowania nie będą szkodliwe dla ogólnego stanu populacji wilczej
Tutaj Rzecznik Generalny podkreśla że wielkość ograniczonego polowania na wilki musi być rozpatrywana w kontekście stanu populacji wilka w danym kraju lub w danym dużym regionie geograficznym.
Każdy kraj z populacją wilka musi mieć opracowany krajowy plan zarządzania tą populacją i ewentualne polowania nie mogą pogorszyć statusu populacji lub przeszkodzić w osiągnięciu pożądanego poziomu wielkości populacji.
Poziom tej wielkości powinien być ściśle określony i polowanie nie może go naruszyć. Tutaj należy uwzględnić inne oddziaływanie człowieka wywołujące śmiertelność u wilków takie jak np. wypadki drogowe, odstrzały typu ochronnego oraz naturalne przyczyny takie jak np. choroby czy epidemie.
– W czwartym i ostatnim wniosku końcowym Rzecznik zwraca uwagę na powiedziałbym czysto biurokratyczną umiejętność motywacji wydawania pozwoleń na ograniczone polowania na wilki przez odpowiedzialny urząd państwowy.
Taka decyzja musi być sformułowana w sposób udowadniający iż polowanie nie wpłynie negatywnie na stan populacji wilka określony w planie zarządzania populacją.
Decyzja o polowaniu musi zawierać dokładną cyfrę dotyczącą odstrzału, dokładnie opisane warunki polowania a samo polowanie musi być ściśle kontrolowane.
Rekomendacje Rzecznika Generalnego są na ogół akceptowane przez Trybunał Sprawiedliwości.
Jego rozumowanie dotyczy konkretnego drapieżnika, wilka, ale będzie miało znaczenie przy podobnych decyzjach o polowaniach na inne drapieżniki np. niedźwiedzie, rysie czy rosomaki na które poluje się w Skandynawii czy polowało np. w Rumunii.
Przy Trybunale Sprawiedliwości pracuje jedenastu urzędników piastujących funkcję Rzecznika Generalnego.
Rekomendacyjna odpowiedź Rzecznika wywołała w Szwecji duże zainteresowanie.
Ostatnie polowanie licencyjne na wilki, w roku 2019, które przebiega zawsze w terminie od 1 stycznia do 15 lutego, zostało zatrzymane przez Naturvårdsverket (szwedzka GDOS) motywacją bardzo zbliżoną do motywacji Rzecznika, można więc śmiało powiedzieć że jego argumentacja brzmi znajomo dla Szwedów i prawdopodobnie również dla Finów.
Natomiast może stworzyć problemy dla Norwegów.
Naturvårdsverket ustalił cyfrę wielkości populacji wilczej, wielkości umożliwiającej żywotny stan tej populacji w Szwecji, na 300 osobników i ostatnia zimowa inwentaryzacja wilków wykazała jej poziom właśnie w granicach 300 wilków, można więc założyć że najbliższe roczne polowanie na wilki, w roku 2020, będzie w Szwecji również odwołane.
Wypowiedz Rzecznika wywoła prawdopodobnie tutaj nowe dyskusje na temat polowań na niedźwiedzie, rysie i rosomaki jak i metod ich inwentaryzacji.
Pisałem nieco o tym w https://www.forest-monitor.com/pl/rosomaki-niedzwiedzie-rysie-i-ludzie/
Rekomendacja Rzecznika Generalnego jest opublikowana w języku angielskim tutaj:
Zdjęcie: jaktjägare