Leśnik,  człowiek szlachetny i godny zaufania.

Kiedyś, będzie już prawie trzy lata temu, pisałem o leśniku szlachetnym, podając jako przykład, przykład co prawda nie mój, byłego dyrektora generalnego Lasów Państwowych Konrada Tomaszewskiego.

Ówczesny dyrektor generalny LP poczuł się urażony uwagami prasy o przydzieleniu sobie pokaźnej nagrody pieniężnej, co było nieprawdą i co skłoniło ówczesnego jak i dzisiejszego szefa Związku Leśników Polskich, Jarosława Szałatę do wystąpienia w jego obronie i nazwania go właśnie człowiekiem szlachetnym.

Były leśniczy Jarek sięgnął w obronie swego najwyższego zwierzchnika do arsenału wielu szlachetnych słów, cytuję:

„Godność człowieka, a w mojej i pewnie nie tylko mojej ocenie, godność leśnika została doszczętnie zbrukana. Zniszczono nasz dobry, budowany latami wizerunek leśnika, zniszczono autorytet, szacunek i społeczne zaufanie…Nie ma tu znaczenia, czy to dyrektor generalny, czy leśniczy, podleśniczy lub referent. Nie pozwolimy na takie traktowanie nas, leśników.”

Te słowa padły zaledwie kilka miesięcy po spacyfikowaniu konfliktu w Puszczy Białowieskiej przez liczne oddziały Straży  Leśnej ale takim drobiazgiem  wizerunek leśników i ich dyrektora generalnego nie został zbrukany, tak najwyraźniej uważał leśniczy Jarek.

Natomiast oskarżenie swego zwierzchnika o korzyści finansowe skłoniło go do do pełnej emocji obrony jego szlachetnego charakteru, no i przy okazji, jak przypuszczam, swojego, jako leśnika.

O ówczesnej, raczej mało szlachetnej postawie leśników pisaliśmy na Monitorze Leśnym używając do jej określenia koloru i słów o niespecjalnie miłym historycznie kontekście – Lasy Państwowe brunatnieją.

Tak było, naszym zdaniem. A jak jest?

Jarosław Szałata mówił o niszczeniu społecznego zaufania do zawodu leśnika i jego słowa sprzed trzech lat, wtedy pełne oburzenia w stosunku do tych, którzy je niszczyli, przypominają mi się dzisiaj przy lekturze doniesień w mediach społecznych, jak zwykle szybszych od prasy, na temat wydarzeń przed bramą RDLP w Krośnie.

Można by było postawić leśniczemu Jarkowi pytanie kto w tym świetle jest odpowiedzialny za zanikanie społecznego zaufania do leśników, pracowników organizacji Lasy Państwowe ale w dzisiejszej postmodernistycznej atmosferze społecznej odpowiedziałby on na pewno iż jest to potrącony aktywista ekologiczny, będący zapewne agentem kapitału zagranicznego, ubierającym się zarówno w zielone szaty jak i być może przy innej okazji w kolory LGBT, wrogie oczywiście prawdziwemu polskiemu patriocie, którego ucieleśnieniem jest leśnik Lasów Państwowych.

Z czym zgodził się już nadleśniczy Jan Mazur deklarując natychmiast brak zaufania do spotkań z ekologami, obawiając się prawdopodobnie agresji ze strony potrąconego poprzedniego dnia aktywisty.

Mamy więc interesującą sytuację w której brak zaufania leśnika Lasów Państwowych, tego na stanowisku nadleśniczego, do ekologów, przejawia się w obawie agresji ze strony ekologa, który poprzednio został potrącony samochodem przez pracownika Lasów Państwowych.

Logicznie rozumując, to ekolog powinien, aby nadleśniczy mógł uniknąć w przyszłości podobnych obaw, dać się przejechać, tak solidnie i do szczętu, przez samochód pracownika Lasów Państwowych. Byłoby po kłopocie i nadleśniczy mógłby wtedy dalej toczyć rozmowy z organizacjami ekologicznymi.

Kiedyś, w latach sprzed okresu dobrej zmiany, modne były sondaże na temat zaufania społecznego do poszczególnych zawodów w których leśnik plasował się zawsze na czołowych pozycjach.

Dziwnym trafem, szukając dzisiaj na sieci informacji pod hasłem „zaufanie społeczne leśnicy” odnalazłem ostatnie pozytywne z lipca 2017 roku a już mniej pozytywne z września tego samego roku.

Późniejszych już nie znalazłem, chyba że uznać za takowe inne dowody uznania.

Nowa Gazeta Leśna jest czasopismem nie unikającym niewygodnych tematów oraz pytań. W ostatnim numerze 8/2020 redaktor Rafał Jajor przeprowadził wywiad z byłym dyrektorem regionalnym LP w Olsztynie w latach 2006-2016, Panem Janem Karetko.

Wywiad nosi tytuł „Odzyskać zaufanie”

i zawiera kilka prawdziwie rewolucyjnych stwierdzeń takich jak:

• Do pracy w lesie ludzi nie można już prawie znaleźć, nawet pracownicy ze wschodu nie będą w lesie chcieli pracować
• Lasy mają pieniądze. W tej chwili też. Trzeba przeanalizować wydatki.
• Nigdy tego nie ukrywałem, także jak pracowałem. (Przerostu zatrudnienia w LP – moja uwaga, TC)
• Inspektorzy gnębią leśniczych przepisami, które nie mają żadnego wpływu na funkcjonowanie lasu.
• Kiedyś, po zmianie opcji politycznej, zmieniało się tylko dyrektorów. Dziś lecą wszyscy, łącznie z leśniczym. Jak ma funkcjonować dobrze taka firma?
• Lasy w krótkim czasie (od konfliktu w Puszczy Białowieskiej, TC) straciły zaufanie społeczne. Trzeba się zastanowić nad tym jak to naprawić.
• Jak? Trzeba rozmawiać o zmianach klimatycznych. Trzeba słuchać naukowców. Trzeba zbierać informacje od ludzi, samorządowców, zulowców, ekologów, powołać zespoły które się tym zajmą i będą rozmawiać.

Miło że leśnicy będący na emeryturze, sam przecież do nich należę, mają odczucie konieczności zmian w tej organizacji. Byłoby jednak milej gdyby dążyli do tego w czasie gdy w niej pracowali i pracują.

Zbieranie informacji od ekologów, przynajmniej tych działających na terenie regionalnej dyrekcji LP w Krośnie przybrało w ostatnich dniach dosyć radykalne formy, trzeba przyznać.

Wcześniej natomiast, zdaniem ekologów, było klasycznym zbieraniem informacji w teczkę i na półkę w archiwum dyrekcji.

Naprawa zaufania społecznego…

Strona facebookowa Lasy Państwowe ma prostą receptę – dzień wyznawania miłości w dniu następnym po wydarzeniach przed bramą regionalnej dyrekcji LP w Krośnie. To wyznawanie objawia się przestrzeganiem reguł  leśnego savoir-vivre dotyczących m.in. parkowania samochodów w lesie.

Jako że brama w Krośnie leży najprawdopodobniej na terenie leśnym wypadałoby wysłać kierowcę samochodu usiłującego zaparkować na ekologu, na przeszkolenie do Centrum Informacji Lasów Państwowych.

W skutecznym parkowaniu.

Może nawet otrzyma tam w podziękowaniu za swoje umiejętności kordelas leśnika polskiego?